Mij is gevraagd de ervaringen van de 25 maal dat ik de step 11-stedentocht heb gestept met u te delen. Mijn eerste ervaring met de tocht was toen hij voor de tweede keer werd georganiseerd.
Wij waren met een groot aantal uit de kop van Noord Holland, wisten niet wat ons te wachten stond en waren op alles voorbereidt. Het was een vochtige kille nacht die eerste van mij. Wat een saaie nacht was dat zeg, sukkeldesukkel achter een auto aan die, begrijpelijk, zo langzaam reed om iedereen de kans te geven redelijk fris de nacht door te brengen. Toen werd er nog overal gestopt om te stempelen en te rusten. Wij hadden zelf onze koek en zopie mee in de vorm van een caravan in de kleuren oranje zwart.
Om 06.00 uur mochten we dan eindelijk los en dat ging goed, we reden met z’n vieren zo’n 25 km per uur de gehele afstand naar Leeuwarden en daarna door naar Bolsward. Zelf werden we goed verzorgd door de crew die ons van een natje en een droogje voorzag. Het ging super , we hadden zo’n beetje de zelfde slag, en later hoorde ik dat de controle posten zich nogal moesten haasten om ons voor te blijven.
Na de stop in Bolsward ging het de onderste lus in, de wind was opgestoken en dat was flink lastig. Waaier rijden was niet aan iedereen besteedt maar we sloegen ons er doorheen, vooral dat het leek of die zendmast maar niet dichterbij kwam. Na de vla(!) ja toen ook al, en de geheime extra stempelpost richting Oudemirdum. Daar aangekomen werd er halfweg een picknick door ons team opgezet en hier en daar wat gemasseerd.
De laatste 42 km gingen fluitend vanwege voor de wind, alleen nog even een extra oponthoud vanwege een hongerklop van iemand die was gestart op 2 broodjes kroket en daarna alleen maar een beetje water, maar we kregen hem weer op de been en we kwamen om 15.55 uur aan in Bolsward(zie stempelkaart)
Een fantastische binnenkomst met al die mensen bij de finish geweldig, kippenvel momentje hoor. Trouwens dat heb ik nog steeds, ook al ben ik misschien al wel wat gewend, als ik binnenkom.
Het jaar erop hadden we nog meer steppers uit de Koolploeg die meestepten, en toen was voor ons het motto, samen uit samen thuis, dus we hadden de tijd van de zwakste schakel. Al met al een prima evenement en zeer strak en goed georganiseerd. Met de jaren waren er steeds meer meesteppers en zo kwam het dat ik alleen over bleef van 10 man/vrouw die ooit meestepten. Dan is de voorbereiding natuurlijk gewoon het zelfde alleen de catering moest ik zelf verzorgen. Eerst nog samen met mijn vrouw die vooral dan de onderste lus meefietste, maar nu al jaren alleen.Het is prima te doen hoor, drie bidons op de step een tas voorop met aanvul spullen en reparatie materiaal en twee reserve wielen in de bezemwagen.
En ja zelfs na, wat zal het zijn 16e keer toch verkeerd rijden he! Zo in gedachten en de verkeerde afslag nemen ?? waar ben ik nou weer, ik bellen en werd weer keurig op weg geholpen. Het was door de bank genomen altijd wel redelijk, alleen één keer hadden we vanaf 00.05 uur tot ongeveer 09.30 regen regen en nog eens regen, dan bekroop mij wel eens de gedachten waar ben ik in j***s naam mee bezig, maar naarmate de dag vorderde werd het mooi weer.Meestal kwam ik rond 17.00 uur binnen en het leek wel of dat steeds een beetje eerder werd, maar dat zal wel aan mij liggen.
De 25e keer was voor mij heel bijzonder, mijn dochter en mijn twee zoons stepten toen mee. Dan kwam zo, ik zat waarschijnlijk een beetje in te kakken na een trainings rondje op weg naar de voor mij 15e keer, dat mijn oudste zoon riep , “dat steppen van jouw is een eitje, als je de 25e haalt gaan wij (oudste en jongste zoon) mee !! Dat was natuurlijk niet tegen dovenmansoren gezegd en ik beet me erin vast dat ze zeker aan de beurt kwamen He he.
Nou vorig jaar geschiedde het dus met twee ietwat beteuterde zoons die het niet hadden verwacht dat ik dat zou halen. Maar nu wil het geval dat de boys alle twee rugbyen en het in de club ter sprake kwam, en spontaan melde zich een aantal mensen aan om ook mee te steppen. Enfin daar bleven er maar een paar van over maar uiteindelijk waren we met 5 man en één vrouw. Die vrouw is mijn dochter die 7 weken voor de tocht serieus ging trainen, omdat ze nog steeds aan het herstellen was van een zwaar auto ongeluk zo’n 8 jaar geleden! Via Manuela therapie en zelfwerkzaamheid is ze er nu eindelijk redelijk bovenop, dus ze wou die uitdaging wel aangaan. Trotste pa natuurlijk, drie kinderen mee steppend ondanks dat ze nooit in deze vorm op een step hebben gestaan.
We zouden ook weer gezamenlijk aankomen hadden we afgesproken.Na de eerste lus, bovenlangs zoals u weet, wou er al iemand mee stoppen, dat hebben we uit zijn hoofd gepraat en als één van de laatsten gingen we weer op weg, het was warm weer vorig jaar en dat brak degene die in Bolsward al op wou geven, kort na Oudemirdum op, alsnog op en stapte alsnog af.
De jongens en meisje zijn er ervaring rijker, roep niet zomaar iets naar je pa, hij onthoudt het. Nog wat tips hier en daar, weet zo ongeveer wat voor weer is is en gaat worden, zorg voorvoldoende droge kleding.Wees op de tocht voorbereid door minimaal tot één week voor de tocht een aantal keer tot 4 uur op de step te staan. Het is namelijk toch zo’n slordige 13 a 15 uur wat je op de stepstaat. Vanaf minuut één beginnen met eten en drinken, vooral in het begin, vast voedsel nemen in de loop van de dag krijg je dat niet meer door je keel, althans ik niet. Dan overgaan op yoghurt en/of vla en blijven drinken, liefst een isotone drank, die word snel omgezet in je lichaam. Een goede voor bereiding is het halve werk, dan kan iedereen het !!
Vriendelijke groeten Peter Visser ( neen geen familie)
Zondag 19 mei 2013 stepte Peter Visser dus voor de 26e keer, daarmee is hij samen met Mario Reijne recordhouder met het aantal uitgereden tochten. Namens het bestuur nogmaals gefeliciteerd Peter met deze prachtige prestatie!
