Het Twitterberichtje kwam voorbij met de tekst, om de stepervaring te delen met anderen. Bij deze hier mijn ervaring.
Stukken en Kapot
We gaan even terug in de tijd, een paar maanden voor de tocht der tochten. Ik had via via contact gekregen om een eigen step te kopen, zodat ik al vroegtijdig kon beginnen met de 1e meters. Helaas zat moeder natuur vaak tegen die maanden, dus werd het trainen steeds later. Vorig jaar deed ik de tocht voor de 1e keer. Alles was nieuw natuurlijk. Dus vergeleken met het 1e jaar had ik ook stuk minder getraind. Daar kwam ik dus ook wel achter later.
Zaterdag 18 mei/Zondag 19 mei was het dan zover, zouden we net zo mooi en warm weer krijgen als het jaar ervoor? Er stonden een record aan steppers aan de start. Daar begon de adrenaline al om hoog te gaan. Na iedereen gedag te hebben gezegd die ik dat verplicht was, gingen we er op uit. En zoals het jaar ervoor dus ook, een prachtige ervaring om dus de bargefenne af te rijden, met ZOveel publiek. Schitterend. Tot aan Franeker was het een beetje ‘freeweelend’ , dan daar weer even kijken in de groep, dan daar weer even. In Franker de 1e stempel en een stop onder de brug. Hapje , drankje, stempeltje en vertrekken maar weer richting Herbaijum. Mijn ervaring was door het kleine dorpje Herbaijum snel heen te gaan, en richting Hallum te koersen, maar dit jaar werden we overrompeld met een prachtige vuurwerkshow. In mijn ogen ”met alle respect” was het hele dorp uitgerukt, op onze doorkomst. In de verte leek het nog een rode mast, met rode belichting, maar toen we zover waren, zag ik al het Bengaalse vuurwerk voorbij komen. Ik zat in een roes. Even niet nadenkend dat je ‘s nachts op een step rijdt i.p.v. op bed ligt o.i.d.Ja de nacht verliep prima, na 40 km dus de vuurwerkshow, en voor we het wisten waren we in Hallum, ( daar enige commotie na kleine stop, en ineens vijf minuten later weer). Het werd weer licht en Dokkum was in zicht. Zelf lichte kramp in de hamstring in Dokkum, maar dat was daarna wel weer over.
Na de langere stop in Dokkum, ( even twitteren, sms-en, eten,drinken etc.) konden we om 6.00 weer onze tocht vervolgen. Ik zou met een groepje mee , maar ik merkte al heel snel dat het tempo van hun veel hoger lag dan die van mij. Daarom ben ik ook rustig verder gaan koersen, op mijn eigen tempo en ik zag wel waar ik bij kon aanklampen. Uiteindelijk 7 km voor Leeuwarden, werd ik ”opgeslokt”’ door de grote groep. Daar ook meerdere bekenden, dus was het ook weer automatisch leuker. In Leeuwarden aangekomen, weer even de dingen regelen die moesten, en op naar Bolsward. (7.30u vertrek) Vanaf Leeuwarden hadden we een groepje van 10 man. En we bleven mooi bij elkaar tot aan Bolsward. Als er iets was met iemand, wachtten we op elkaar om gezamenlijk in Bolsward binnen te komen. (9.45 aankomst Bolsward)In Bolsward ieder zijn ding, naar het thuisfront om te eten, douchen etc. Na een klein half uurtje, tufte ik weer de stad in om te verzamelen bij de stempelpost. Na een heerlijk bakje soep uiteraard.!
Vanuit Bolsward, hadden we 8 v/d 10 man nog over van het groepje ervoor. Zodoende met z’n 8-en naar Sneek. Het stuk Bolsward-Sneek-Ijlst heb ik altijd even moeite mee, om weer op te starten. Half uur tot 45 min stil gestaan, en dan er weer vandoor gaan. Gelukkig was het in Sneek wel gezellig en druk, dus dat vergat ik gelijk weer. Vervolgens Ijlst doorheen ‘blazen’ en op naar Spannenburg. En de toren zie je al heel lang staan, maar het lijkt dat je er maar niet dichterbij komt. Allemaal slingerweggetjes etc. En ineens! laatste rechte stuk voordat je naar beneden rolt, naar het heerlijkste bakje vla van het jaar! ( ondertussen waren we nog steeds met z’n 8-en! ). Na de gebruikelijke sanitaire stop, en dus het bakje vla, ging de tocht verder. (12.30 ongeveer vertrek) Op naar Sloten, Balk en vervolgens na 22 km Oudemirdum te bereiken. Ik zat er bij Oudemirdum eigenlijk er wel wat doorheen. Ik zei nog tegen iemand toen: ” Ik bin er wel klaar met” maar toch de draad weer oppakken. en om 14.30 gezamenlijke start.
De snelheidsduivels stonden mooi voorin, dus daar had ik geen last van, en we reden rustig door richting de zeedijk. Daar kwam ik ‘de man met de hamer’ tegen. Van het één op het ander, stortte mijn wereld helemaal in. We reden al de hele tijd 17 a 18 per uur. Maar ineens kwam ik niet meer vooruit. Ik moest ”lossen uit de groep” en ik kwam tussen de auto’s te zitten. ( ja soms voelde het als de Tour.) Maar gelukkig bleven de andere 7 steppers dicht bij me. Ik kon ze nog altijd zien. Maar dichterbij kwam ik niet. Vervolgens liet iemand zich uit de groep zakken, om even te zien hoe het ging met mij. Hij heeft wat op me ingepraat, en o.a. gemeld dat het niet lekker is om te steppen tussen de rook van de auto’s. Later weer gezamenlijk gereden, en Stavoren inmiddels weer achter ons gelaten voor de laatste 30 km. Hindeloopen was in zicht, en ik begon het weer lastig te krijgen, maar gelukkig omdat we met ons 8-en waren, kon ik nog wel wat rekken. Het mentale vlak kwam nu te voorschijn, want ik had helemaal geen puf meer over voor de laatste 20 km. Tussen Hindeloopen en Workum kon ik nog net aanklampen, maar zodra de drukte en feeststemming in Workum over was, zat die man met de hamer er alweer achterop. Wederom loste ik uit de groep, en wederom werd ik door de zelfde persoon terug gehaald bij de groep, en voor het laatste rechte stuk moesten we erbij zitten, want dat was weer wind tegen, en het lukte.! Daarna zijn we met ons 8-en (!) naar Bolsward gestept. Toen ik in de verte de nestlé al zag, begon het te kriebelen. Weer gehaald! En in Bolsward aangekomen ( foto) ‘stukken en kapot’ werden we onthaald door een grote menigte. Wederom net als in Herbaijum in een roes kwam ik over de bargefenne aan. Het was weer een FANTASTISCHE ervaring en dit smaakt naar meer, dus volgend jaar als het goed is weer.
Dit jaar vond ik wel zwaarder als afgelopen jaar ondanks de hitte van vorig jaar. ! Als laatste nog , alle credits aan de organisatie die weer alles perfect lieten verlopen!
Tot volgend jaar!
