Stepervaring 2010 Esther Alkemade

En zo kan ik ook zeggen, ik heb een 11-steden stepervaring! Al een paar jaar kijk ik met grote bewondering naar de steppers die deelnemen aan de Elfstedentocht. Zou het ook voor mezelf niet eens een mooie uitdaging zijn. Fietsen doe ik de tocht al een aantal jaar. Dankzij het vriendschappelijke contact met Fred Kroontje, werd er in oktober 2009 een step geregeld. Eerst maar eens kijken of ik er op weg kon komen… De allereerste km’s. Poeh hé… da’s wel even iets anders dan op de racefiets stappen.

Al snel ging het van 10 naar 15, 20 naar 30 km en als het lekker ging richting de 50 km. Voor mezelf leek ik goed op schema te liggen. Maar toen begon de lange (maar ook wel mooie- schaats-)winter. De step bleef samen met de racefiets in de schuur staan, tot wel heel ver in het voorjaar. En ik kreeg nog een domper. Er stond me nog een operatie te wachten en kwam met mijn hand in het gips terecht met het advies… rust! Maar dat kwam al helemaal niet uit want over 6 weken zou de 11-stedentocht zijn. Dus ging ik een week na de operatie maar eens even uitproberen of het ook met gips lukt om te steppen en zo kon ik toch nog een keer een rondje maken van 100 km. Gelukkig, want dat geeft de stepper moed! Hierna het steppen bijgehouden met minder grote rondjes om daarnaast nog wat te kunnen fietsen, want dat was wel mijn doel: Als ik ‘m zou gaan steppen zou ik ‘m ook gaan fietsen. Dan blijkt dat 5-6 weken zo voorbij zijn. Want voor we het wisten was de caravan ingepakt en stonden we weer op ons vertrouwde plekje op de voetbalvelden van Bolsward. Nog even een gezellig avondje voor-borrelen en toen was het zover… het was zaterdag 23 mei 2010.

Om 23.00 u ging ik richting het centrum. Als beginner even zoeken hoe het werkt. Stempel halen, nog even de laatste sanitaire stop en bidon leegdrinken en dan naar de start. Erg blij was ik dat ik door Fred Kroontje werd voorgesteld aan een groepje ervaren mannen… (maar ook wel eng want ik als eenzaam nieuwkomertje.) Robert vormde samen met Arjen, Folkert en Gerard een waar kwartet. En samen met deze mannen ben ik van start gegaan. Het was een prachtige mooie heldere nacht met een klein beetje mistvorming en een wel heel opvallende enigsinds “vurige” zonsopkomst. Bleek dat de zon toch echt nog niet opkwam om 4.00 u in de ochtend…maar er daadwerkelijk een mega brand woedde.
En dus werd er een ander slingertje op de route gemaakt. Voor ik er erg in had zaten we in Dokkum. Na de kille nacht werd het al snel warmer, zeg gerust maar erg warm, laagje naar laagje kleding werd uitgedaan.

Heerlijk was dan ook de break in Bolsward. De wind begon al aardig aan te wakkeren, wat misschien maar gelukkig was, anders hadden we helemaal geen koeling gehad in de stralende zon. En zo kwamen we spoedig bij Oudemirdum aan waar de laatste tijdcontrole was. Ook daar hadden we tijd genoeg om de beentjes even in de lucht te zwaaien en te genieten van alle mensen om ons heen. Met een waar startschot zijn we toen de laatste 45 km’s ingegaan. Op de dijk nog even tegen het windje in en daarna fluitende en zingende richting Bolsward met de wind in de rug. Samen hebben we heel bewust de laatste km rustig gereden om nog meer te kunnen genieten van alle mensen die daar rijen dik juichend, zingend, feestend en proostend de steppers als ware 11-steden helden staan binnen te halen! MENSEN BEDANKT. Een dikke omhelzing voor mijn 4 mannen en met een joepiejee stemming de felicitaties in ontvangst genomen.

Uiteraard was al dat gejuich ook voor de organisatie, want zonder hen had een dergelijk tocht niet gerealiseerd kunnen worden. Bovendien hebben ook zij een nacht moeten doorhalen. Want daar komt wel iets meer bij kijken dan alleen maar meerijden met een auto. Geweldig ook hoe de organisatie is m.b.t. de sanitaire mogelijkheid onderweg. Een aanhanger, een dixie erop en rijden maar… en de materialenservice onderweg. Gelukkig is dat me bespaard gebleven.
Kortom: ik heb ontzettend genoten van mijn eerste step-11-stedentocht, en had het voor geen goud willen missen.

Esther Alkemade